Digitization of Political Communication: Comparative Analysis of Political Parties on Twitter in 2018 Presidential Election
Öz
The use of social media’s recently become widespread around world. Social media, is used by individuals for various purposes, has also started to be used in political field for purposes such as making propaganda of parties, leaders, candidates in elections, making promises calling out to their voters. The increase in use of social media in the political field enables voters to easily Access candidates and parties. In study, within the scope of the concept of political communication, a comparative analysis of the Twitter accounts of political parties candidates during the 2018 presidential election process in Turkey’s carried out. In context, the concept of political communication and its development are explained and then the use of social media by political parties is explained. In method part of study, the tweets of the political parties and presidential candidates of 2018 were examined. As a result of examinations, the tweets of the candidates that received the most interaction in 2018 Presidential election process were discussed and posts made during said process were examined. Within the scope of tweet content, it’s been observed that candidates mostly use their accounts to criticizerival candidates, parties, to Express their promises-actions, and to inform voters about ralliesand events.
Anahtar Kelimeler
candidate party election tweet twitter political communication digitalization
Kaynakça
- Akyol, M. (2015). Seçim Kampanyalarında Sosyal Medya Kullanımı: Facebook ve 2014 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(55), 98-114.
- Alujevic, L. V. (2012). Political Participation and Web 2.0 in Europe: A Case Study of Facebook. Public Relations Review, 38(3), 466-470.
- Aziz, A. (2007). Siyasal İletişim (2. Baskı). Ankara: Nobel.
- Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G., ve Aydemir, A. T. (2014). Siyasal İletişim Sürecinde Sosyal Medya Ve Türkiye’de 2011 Genel Seçimlerinde Twitter Kullanımı. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 68, 59-96.
- Bennett, W. L. ve Segerberg, A. (2013). The Logic of Connective Action: Digital Media and the Personalization of Contentious Politics (Volume 1). Cambridge: Cambridge University.
- Bostancı, M. (2015). Sosyal Medya ve Siyaset (1.Baskı). Konya: Palet.
- Çağlar, İ., Toker, S., Erol, M. ve Akdemir, K. (2018). 24 Haziran Cumhurbaşkanı Seçiminde Adayların Sosyal Medya Stratejisi: Twitter (1.Baskı). İstanbul: Seta. Çankaya, E. (2015). Siyasal İletişim: Dünyada ve Türkiye’de (1.Baskı). Ankara: İmge.
- Dimitrova, D. V., Shehata, A., Strömbäck, J., ve Nord, L. W. (2014). The Effects of Digital Media on Political Knowledge and Participation in Election Campaigns: Evidence from Panel Data. Communication research, 41(1), 95-118.
- Göksu, O. (2015). 2014 Yerel Seçimlerinde Siyasal İletişim ve Yeni Medya. A. Özkan, N. Tandaçgüneş ve Önay Doğan (Ed.), Yeni Medya ve Reklam (1. Baskı) (s. 313-342). İstanbul: Derin.
- Hanson, G., Haridakis, P. M., Cunningham, A. W., Sharma, R. ve Ponder, J. D. (2010). The 2008 Presidential Campaign: Political Cynicism in the Age of Facebook, MySpace, and YouTube. Mass Communication and Society, 13(5), 584-607.
- Herring, S. C. (2010). Web Content Analysis: Expanding the Paradigm. J. Hunsinger, L. Klastrup, ve M. Allen içinde, International Handbook of Internet Research (s. 233-249). Heidelberg: Springer.
- Jensen, M. J. (2017). Social Media and Political Campaigning: Changing Terms of Engagement. The International Journal of Press/Politics, 22(1), 23-42.
- Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim: Seçmenler ve İkna Stratejileri (1. Baskı). Konya: Çizgi.
- Kılıçaslan Çakmak, E. (2008). Siyasal İletişim: İdeoloji ve Medya (1. Baskı). İstanbul: Kriter.
- Kushin, M. J. ve Yamamoto, M. (2010). Did Social Media Really Matter? College Students' Use of Online Media and Political Decision Making in the 2008 Election. Mass Communication and Society, 13(5), 608-630.
- Lau, R. R. ve Pomper, G. M. (2002). Effectiveness of Negative Campaigning in US Senate Elections. American Journal of Political Science, 46(1), 47-66.
- Madsar, S. (2021). Politik İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı. mediarts: Medya ve Sanat Çalışmaları Dergisi, 1, 61-85.
- McNair, B. (2011). An Introduction to Political Communication (5. Baskı). Londra: Routledge.
- Mutz, D. C., Sniderman, P. M. ve Brody, R. A. (1996). Political Persuasion and Attitude Change (1. Baskı). Michigan: Michigan Üniversitesi.
- Neuendorf, K. A. (2017). The content analysis guidebook second edition. Los Angeles: Sage.
- Oktay, M. (2002). Politikada Halkla İlişkiler (1. Baskı). İstanbul: Derin.
- Özer, M. A. (2014). Siyasal İletişimin Etkinliğinde Algılama Yönetiminin Rolü. HAKİŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3(7), 166-197.
- Öztürk, İ. D., ve Erkmen, Ö. (2019). Bir Siyasal Kampanya Aracı Olarak Twitter: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı. Kültür ve İletişim, 22(43), 44-70.
- Prasad, B. D. (2008). Content analysis. Research methods for social work, 5, 1-20.
- Sandıkçıoğlu, B., Uztuğ, F. ve Özgün, Y. (Ed.). (2012). Tarihsel Gelişim Süreci İçinde Siyasal İletişim. F. Uztuğ ve Y. Özgün (Ed.), Siyasal İletişim (s. 20). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Stemler, S. E. (2015). Content Analysis. R. A. Robert A. Scott, S. M. Kosslyn ve M. C. Buchmann içinde, Emerging Trends in the Social And Behavioral Sciences: An Interdisciplinary, Searchable, and Linkable Resource (s. 1-14). Wiley Online Library.
- Stempel, G. H. ve Wesley, B.H. (Ed.) (1989). Research Methods in Mass Communications. New Jersey: Prentice-Hall.
- Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak (1. Baskı). Ankara: İmge.
- Vural, Z. ve Bat, M. (2009). Siyasal Seçim Kampanyalarında Yeni İletişim Teknolojileri ve Blog Kullanımı: 2008 Amerika Başkanlık Seçimlerine Yönelik Karşılaştırmalı Bir Analiz. Journal of Yasar University, 4(16), 2745-2778. Yetkin, B. (2019). 2019 Yerel Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı. Moment Dergi, 6(2), 382-405.
- Zakiroğlu, A. (2019). Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Siyasi Liderlerin Twitter kullanımı ve Analizi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Siyasal İletişimin Dijitalleşmesi: 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçiminde Siyasal Partilerin Twitter Üzerinden Karşılaştırmalı Analizi
Öz
Sosyal medya kullanımı son dönemlerde dünya çapında yaygın hale gelmiştir. Bireylerin çeşitli amaçlar ile kullandığı sosyal medya siyasi alanda da partilerin, liderlerin, seçimlerde adayların propagandalarını yapmak, vaatler vermek, seçmenlerine seslenmek gibi amaçlarla kullanılmaya başlamıştır. Siyasi alanda sosyal medya kullanımının artması, seçmenlerin kolay bir biçimde adaylara ve partilere erişebilmesini sağlamaktadır. Bu çalışmada siyasal iletişim kavramı kapsamında Türkiye’de 2018 yılında gerçekleştirilen cumhurbaşkanlığı seçim sürecinde siyasi partilerin ve adayların Twitter hesaplarından yaptıkları paylaşımların karşılaştırmalı analizi gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda öncelikle siyasal iletişim kavramı ve gelişimi açıklanmış daha sonrasında siyasi partilerin sosyal medya kullanımları açıklanmıştır. Çalışmanın yöntem bölümünde 2018 yılına ait siyasi parti ve cumhurbaşkanı adaylarının tweetleri incelenmiştir. Yapılan incelemeler sonucunda adayların 2018 Cumhurbaşkanlığı seçim sürecinde en çok etkileşim alan tweetleri ele alınmış ve söz konusu süreçte yapılan paylaşımlar incelenmiştir. Tweet içerikleri kapsamında adayların çoğunlukla hesaplarını rakip aday ve partileri eleştirmek, vaatlerini ve icraatlarını dile getirmek, miting ve etkinliklerden seçmenleri haberdar etmek amacıyla kullandıkları görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
aday parti seçim tweet twitter siyasal iletişim dijitalleşme
Kaynakça
- Akyol, M. (2015). Seçim Kampanyalarında Sosyal Medya Kullanımı: Facebook ve 2014 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(55), 98-114.
- Alujevic, L. V. (2012). Political Participation and Web 2.0 in Europe: A Case Study of Facebook. Public Relations Review, 38(3), 466-470.
- Aziz, A. (2007). Siyasal İletişim (2. Baskı). Ankara: Nobel.
- Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G., ve Aydemir, A. T. (2014). Siyasal İletişim Sürecinde Sosyal Medya Ve Türkiye’de 2011 Genel Seçimlerinde Twitter Kullanımı. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 68, 59-96.
- Bennett, W. L. ve Segerberg, A. (2013). The Logic of Connective Action: Digital Media and the Personalization of Contentious Politics (Volume 1). Cambridge: Cambridge University.
- Bostancı, M. (2015). Sosyal Medya ve Siyaset (1.Baskı). Konya: Palet.
- Çağlar, İ., Toker, S., Erol, M. ve Akdemir, K. (2018). 24 Haziran Cumhurbaşkanı Seçiminde Adayların Sosyal Medya Stratejisi: Twitter (1.Baskı). İstanbul: Seta. Çankaya, E. (2015). Siyasal İletişim: Dünyada ve Türkiye’de (1.Baskı). Ankara: İmge.
- Dimitrova, D. V., Shehata, A., Strömbäck, J., ve Nord, L. W. (2014). The Effects of Digital Media on Political Knowledge and Participation in Election Campaigns: Evidence from Panel Data. Communication research, 41(1), 95-118.
- Göksu, O. (2015). 2014 Yerel Seçimlerinde Siyasal İletişim ve Yeni Medya. A. Özkan, N. Tandaçgüneş ve Önay Doğan (Ed.), Yeni Medya ve Reklam (1. Baskı) (s. 313-342). İstanbul: Derin.
- Hanson, G., Haridakis, P. M., Cunningham, A. W., Sharma, R. ve Ponder, J. D. (2010). The 2008 Presidential Campaign: Political Cynicism in the Age of Facebook, MySpace, and YouTube. Mass Communication and Society, 13(5), 584-607.
- Herring, S. C. (2010). Web Content Analysis: Expanding the Paradigm. J. Hunsinger, L. Klastrup, ve M. Allen içinde, International Handbook of Internet Research (s. 233-249). Heidelberg: Springer.
- Jensen, M. J. (2017). Social Media and Political Campaigning: Changing Terms of Engagement. The International Journal of Press/Politics, 22(1), 23-42.
- Kalender, A. (2005). Siyasal İletişim: Seçmenler ve İkna Stratejileri (1. Baskı). Konya: Çizgi.
- Kılıçaslan Çakmak, E. (2008). Siyasal İletişim: İdeoloji ve Medya (1. Baskı). İstanbul: Kriter.
- Kushin, M. J. ve Yamamoto, M. (2010). Did Social Media Really Matter? College Students' Use of Online Media and Political Decision Making in the 2008 Election. Mass Communication and Society, 13(5), 608-630.
- Lau, R. R. ve Pomper, G. M. (2002). Effectiveness of Negative Campaigning in US Senate Elections. American Journal of Political Science, 46(1), 47-66.
- Madsar, S. (2021). Politik İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı. mediarts: Medya ve Sanat Çalışmaları Dergisi, 1, 61-85.
- McNair, B. (2011). An Introduction to Political Communication (5. Baskı). Londra: Routledge.
- Mutz, D. C., Sniderman, P. M. ve Brody, R. A. (1996). Political Persuasion and Attitude Change (1. Baskı). Michigan: Michigan Üniversitesi.
- Neuendorf, K. A. (2017). The content analysis guidebook second edition. Los Angeles: Sage.
- Oktay, M. (2002). Politikada Halkla İlişkiler (1. Baskı). İstanbul: Derin.
- Özer, M. A. (2014). Siyasal İletişimin Etkinliğinde Algılama Yönetiminin Rolü. HAKİŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, 3(7), 166-197.
- Öztürk, İ. D., ve Erkmen, Ö. (2019). Bir Siyasal Kampanya Aracı Olarak Twitter: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı. Kültür ve İletişim, 22(43), 44-70.
- Prasad, B. D. (2008). Content analysis. Research methods for social work, 5, 1-20.
- Sandıkçıoğlu, B., Uztuğ, F. ve Özgün, Y. (Ed.). (2012). Tarihsel Gelişim Süreci İçinde Siyasal İletişim. F. Uztuğ ve Y. Özgün (Ed.), Siyasal İletişim (s. 20). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
- Stemler, S. E. (2015). Content Analysis. R. A. Robert A. Scott, S. M. Kosslyn ve M. C. Buchmann içinde, Emerging Trends in the Social And Behavioral Sciences: An Interdisciplinary, Searchable, and Linkable Resource (s. 1-14). Wiley Online Library.
- Stempel, G. H. ve Wesley, B.H. (Ed.) (1989). Research Methods in Mass Communications. New Jersey: Prentice-Hall.
- Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak (1. Baskı). Ankara: İmge.
- Vural, Z. ve Bat, M. (2009). Siyasal Seçim Kampanyalarında Yeni İletişim Teknolojileri ve Blog Kullanımı: 2008 Amerika Başkanlık Seçimlerine Yönelik Karşılaştırmalı Bir Analiz. Journal of Yasar University, 4(16), 2745-2778. Yetkin, B. (2019). 2019 Yerel Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı. Moment Dergi, 6(2), 382-405.
- Zakiroğlu, A. (2019). Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Siyasi Liderlerin Twitter kullanımı ve Analizi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Şubat 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |
Cited By
POLITICAL COMMUNICATION IN THE NEW MEDIA AGE: CANDIDATES' USE OF TWITTER (X) IN THE 2023 PRESIDENTIAL ELECTIONS
Turkish Online Journal of Design Art and Communication
https://doi.org/10.7456/tojdac.1464177
ARTS, CC BY-NC 4.0 ile lisanslanmaktadır 
YAYINCI | DERGİ KURULLARI | DİZİNLER | ÜCRET POLİTİKASI | İSTATİSTİKLER | MIAR | SHERPA ROMEO