ARTS: Artuklu Journal of Arts and Humanities

Abstract

Harald Szeemann, 1974’te Bern’deki apartman dairesinde, mesleği kuaförlük olan büyükbabasına ait çeşitli nesnelerden oluşan bir koleksiyonu sergilemiştir. Sergi, “Saplantılar Müzesi” ya da alt başlığıyla “Büyükbaba: Bizim Gibi Bir Öncü” adını taşımaktadır. Bu bir hayatı bir sergi olarak göstermeyi amaçlayan öncü bir girişimdir. “Büyükbaba: Bizim Gibi Bir Öncü” sergisinde Szeemann, başarılı bir kuaför, peruk yapımcısı ve kendi perma makinasını icat eden Macar göçmen büyükbabası Étienne Szeemann’ın hayatına odaklanmaktadır. “Kişisel- etnografi” olarak okunabilecek bu sergi ile Szeemann, kendi aile üyelerini incelemiştir. Bu sergi aracılığı ile Szeemann, bu aileye ait sıradan ve gündelik nesneleri bir sanat eseri olarak sunmuş, bu nesnelerden oluşan bir çağdaş sanat müzesi önermiştir. “Saplantılar Müzesi”, hem bir düşünce havuzu ve hem de Szeemann’ın tüm sergilerini içeren bir depo niteliği taşımaktadır. Szeemann, bu projesi ile izleyicilere, kapitalizm ve sosyalizm politikaları, eşzamanlı olarak, ekonomik, sınıfsal ve ötekilik politikalarını işaret eden kültürel olarak saldırgan bir sosyal eleştiri sunmaktadır. Bu araştırmanın amacı; günümüz sanatında sıklıkla kullanılan sergileme tekniklerinin yaratıcılarından olan Harald Szeemann’ın, 1970’lerde uyguladığı sergileme modelini inceleyerek sanat tarihsel referansları görünür kılmaktır.