Öz
Kaynakça
- KAYNAKLAR ARŞİV BELGELERİ Başbakanlık Osmanlı Arşivi A.DVN. 61/42. BEO 101/ 7570, 208/15557, 241/18015, 17/1225, 38/2849, 91/ 6789. DH.MKT 1/27, 7/6, 2252/21, 29/38. DH.TMIK.M. 81/53. HR.SYS.2812/21. NFS.d. 530. Y.MTV., 68/54, 49/108. BOA, GM 8: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 8 No’lu Defter 1236-1274. BOA, GM 9: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 9 No’lu Defter 1255-1328. BOA, GM 10: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 10 No’lu Defter 1277-1324. BOA, GM 15: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 15 No’lu Defter 1251-1329. Şer’iye Sicilleri 352 nolu Diyarbekir Şer’iye Sicili, KİTAPLAR, TEZLER, MAKALELER Akyüz, G. (1998). Mardin İli’nin Merkez ve Civar Köylerinde ve İlçelerinde Bulunan Kiliselerin ve Manastırların Tarihi, İstanbul. Atay, F.R. (1943). Zeytindağı. İstanbul: Remzi Kitabevi. Ercan, Y. (1988). Kudüs Ermeni Patrikhanesi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Kenanoğlu, M. M. (2004). Osmanlı Millet Sistemi, Mit ve Gerçek. İstanbul: Klasik Yayınları. Kılıç, S. Satış, İ. (2011). “Osmanlı Arşiv Vesikalarına Göre Hıristiyan Cemaatlerin Kamame Kilisesi ile İlgili Tartışmaları”. History Studies, c.3, s.3, 225-244. Küçük, A. (1992). “Beytülahm”, DİA, c.6, 86-88. Özcoşar, İ. (2008). Bir Yüzyıl Bir Sancak Bir Cemaat 19. Yüzyılda Mardin Süryanileri, İstanbul:Beyan Yayınları. Özcoşar, İ. (2015). “Osmanlı’da Hıristiyan Cemaatler Arası İlişkiler: Ermeni-Süryani Örneği”. Mukaddime, c.5, s.,2, 1-14 Satış, İ. (2012). “8 Numaralı (Kamame) Kilise Defteri’nin Tanıtımı ve Fihristi”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, c. 5, s..21, 306-313. Seyfeli, C. (2005). “Osmanlı Devleti’nde Gayrimüslimlerin İdari Yapısı: Ermeni Örneği”. Milel ve Nihal, c.2 s.2, 125-156
Öz
İslam toplumunun demografik açıdan göz ardı edilmeyecek derecede önemli bir parçası olan Hristiyan cemaatlerin, derin teolojik çatışmalar sonrasında birbirlerine karşı düşmanlık güden etno-mezhepsel cemaatlere ayrılmış olması, İslam toplumunun önemli problemlerinden biri olmuştur. Hayatın çok farklı alanlarında karşılaşılan bu sorunlar, Müslüman yöneticileri çoğu kez anlamakta zorlandıkları ve esasına vakıf ol(a)madıkları meseleleri çözme mesuliyeti ile karşı karşıya bırakmıştır. Osmanlı Devleti’nin bu bağlamda yaşadığı en önemli problemlerden biri Kudüs’teki kutsal mekânlar üzerinde Hristiyan cemaatlerin tartışmalarıdır. Bu tartışmaların odak noktası Kamame ve Beytüllahim kiliseleridir. Bu çalışmada Ermeni ve Süryanilerin bu iki kilise üzerinden çatışmaları incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- KAYNAKLAR ARŞİV BELGELERİ Başbakanlık Osmanlı Arşivi A.DVN. 61/42. BEO 101/ 7570, 208/15557, 241/18015, 17/1225, 38/2849, 91/ 6789. DH.MKT 1/27, 7/6, 2252/21, 29/38. DH.TMIK.M. 81/53. HR.SYS.2812/21. NFS.d. 530. Y.MTV., 68/54, 49/108. BOA, GM 8: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 8 No’lu Defter 1236-1274. BOA, GM 9: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 9 No’lu Defter 1255-1328. BOA, GM 10: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 10 No’lu Defter 1277-1324. BOA, GM 15: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 15 No’lu Defter 1251-1329. Şer’iye Sicilleri 352 nolu Diyarbekir Şer’iye Sicili, KİTAPLAR, TEZLER, MAKALELER Akyüz, G. (1998). Mardin İli’nin Merkez ve Civar Köylerinde ve İlçelerinde Bulunan Kiliselerin ve Manastırların Tarihi, İstanbul. Atay, F.R. (1943). Zeytindağı. İstanbul: Remzi Kitabevi. Ercan, Y. (1988). Kudüs Ermeni Patrikhanesi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Kenanoğlu, M. M. (2004). Osmanlı Millet Sistemi, Mit ve Gerçek. İstanbul: Klasik Yayınları. Kılıç, S. Satış, İ. (2011). “Osmanlı Arşiv Vesikalarına Göre Hıristiyan Cemaatlerin Kamame Kilisesi ile İlgili Tartışmaları”. History Studies, c.3, s.3, 225-244. Küçük, A. (1992). “Beytülahm”, DİA, c.6, 86-88. Özcoşar, İ. (2008). Bir Yüzyıl Bir Sancak Bir Cemaat 19. Yüzyılda Mardin Süryanileri, İstanbul:Beyan Yayınları. Özcoşar, İ. (2015). “Osmanlı’da Hıristiyan Cemaatler Arası İlişkiler: Ermeni-Süryani Örneği”. Mukaddime, c.5, s.,2, 1-14 Satış, İ. (2012). “8 Numaralı (Kamame) Kilise Defteri’nin Tanıtımı ve Fihristi”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, c. 5, s..21, 306-313. Seyfeli, C. (2005). “Osmanlı Devleti’nde Gayrimüslimlerin İdari Yapısı: Ermeni Örneği”. Milel ve Nihal, c.2 s.2, 125-156
The (un)sharing of the Holy Sepulchre and Bethlehem: 19th Century Armenian-Syriac disputes in Jerusalem
Öz
Christian communities are an important part of the Islamic
society in terms of demography. These communities which are separated
along ethno-sectarian lines bearing enmity to one another, due to the deep
theological divergences had become one of the major problems of the
Islamic society. These problems, encountered in many different areas of life,
have often confronted Muslim rulers with the responsibility of resolving such
issues which they had difficulty understanding and comprehending. One of
the most important problems that the Ottoman State had experienced in
this context is the dispute amongst Christian communities on sacred places
in Islamicjerusalem. The focal point of these disputes were the churches of
Kamame (Holy Sepulchre) and Bethlehem. This paper examines the conflicts
between Armenian and Syriac Christians over these two churches.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- KAYNAKLAR ARŞİV BELGELERİ Başbakanlık Osmanlı Arşivi A.DVN. 61/42. BEO 101/ 7570, 208/15557, 241/18015, 17/1225, 38/2849, 91/ 6789. DH.MKT 1/27, 7/6, 2252/21, 29/38. DH.TMIK.M. 81/53. HR.SYS.2812/21. NFS.d. 530. Y.MTV., 68/54, 49/108. BOA, GM 8: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 8 No’lu Defter 1236-1274. BOA, GM 9: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 9 No’lu Defter 1255-1328. BOA, GM 10: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 10 No’lu Defter 1277-1324. BOA, GM 15: Gayr-i Müslim Cemaatlere Ait 15 No’lu Defter 1251-1329. Şer’iye Sicilleri 352 nolu Diyarbekir Şer’iye Sicili, KİTAPLAR, TEZLER, MAKALELER Akyüz, G. (1998). Mardin İli’nin Merkez ve Civar Köylerinde ve İlçelerinde Bulunan Kiliselerin ve Manastırların Tarihi, İstanbul. Atay, F.R. (1943). Zeytindağı. İstanbul: Remzi Kitabevi. Ercan, Y. (1988). Kudüs Ermeni Patrikhanesi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları. Kenanoğlu, M. M. (2004). Osmanlı Millet Sistemi, Mit ve Gerçek. İstanbul: Klasik Yayınları. Kılıç, S. Satış, İ. (2011). “Osmanlı Arşiv Vesikalarına Göre Hıristiyan Cemaatlerin Kamame Kilisesi ile İlgili Tartışmaları”. History Studies, c.3, s.3, 225-244. Küçük, A. (1992). “Beytülahm”, DİA, c.6, 86-88. Özcoşar, İ. (2008). Bir Yüzyıl Bir Sancak Bir Cemaat 19. Yüzyılda Mardin Süryanileri, İstanbul:Beyan Yayınları. Özcoşar, İ. (2015). “Osmanlı’da Hıristiyan Cemaatler Arası İlişkiler: Ermeni-Süryani Örneği”. Mukaddime, c.5, s.,2, 1-14 Satış, İ. (2012). “8 Numaralı (Kamame) Kilise Defteri’nin Tanıtımı ve Fihristi”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, c. 5, s..21, 306-313. Seyfeli, C. (2005). “Osmanlı Devleti’nde Gayrimüslimlerin İdari Yapısı: Ermeni Örneği”. Milel ve Nihal, c.2 s.2, 125-156
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 17 Sayı: 2 |
