Cankiri Karatekin University Journal of Faculty of Letters

Abstract

Orduların sahip olduğu silah üstünlüğü, hareket kabiliyeti ve savaşma becerisi ne kadar iyi olursa olsun sürdürülebilir bir lojistikten yoksun ise zafer kazanması zordur. Lojistiğin en temel unsuru da iaşe hizmetleridir. İaşe hizmetleri tarih boyunca orduların savaş meydanlarında başarı sağlamasında en belirleyici unsurlarından biri olmuştur. Her bir askerin iyi ve doğru beslenebilmesiyle ordu savaşabilecek güçte olur. Osmanlı İmparatorluğunun fetihlerinde başarı sağlamasında askerin beslenmesini önemsemesinin büyük bir payı vardır. Osmanlı Devleti çok uzun mesafeli yaptığı sefer organizasyonlarında kurduğu menzil teşkilatı ile askerini beslemesi çağdaşlarına örnek olmuştur. İaşe hizmetleri Osmanlı İmparatorluğunda kurulduğu günden Yeniçeri Ocağının kaldırılmasına kadar Orducu, Orducu Esnafı, Ehl-i hiref adında gruplar tarafından yerine getirilmiştir. 1827 yılında çıkarılan kanunla Osmanlı Devleti askerlerin barışta ve savaşta tüm ihtiyaçlarının daha iyi karşılanma sorumluluğunu üstüne alarak teşkilatlanmaya başlamıştır. Osmanlı sefer organizasyonlarında askerin günlük yediği gıda maddeleri ve miktarları, seferin yerine, sefer güzergâhının uzunluğuna ve çeşitli nedenlere bağlı olarak değişkenlik göstermiştir. Bu çalışmada Osmanlı sefer organizasyonlarında askerlerin beslenmesinin nasıl yapıldığını ortaya koyarak Osmanlı seferlerine farklı bir açıdan bakılması amaçlanmıştır.
ABSTRACT
If an army is lacking in sustainable logistics, no matter how good its mobility and combatting skills are, it is hard for that army to win a victory. The fundamental constituent of logistics is catering services. Catering services has become one of the determining factors for armies to be successful in the battlefield throughout history. An army could only maintain its combatting power if every individual soldier receives good and proper nutrition. The fact that soldiers emphasized their diet had a big share over the victories Ottoman Empire had on their conquests. It set a good example to its contemporaries because that it enjoyed menzil teşkilatı, which it assembled for its high-distance campaign organizations, to make use of to nutrify soldiers. Catering services would be carried out by some groups dubbed as Orducu, Orducu Esnafı, Ehl-i hiref in Ottoman Empire from the date it was founded to the disestablishment of Yeniçeri Ocağı. Through an act enacted in 1827, Ottoman Empire set on to organize by taking on the responsibility of meeting all the requirements of its soldiers in peace and warfare time. The nutrients that soldiers received in the campaigns and their rations were subjected to change in accordance with the total length of campaign route, destination and some other miscellaneous reasons. Within this study, a novel perspective to Ottoman’s campaigns is aimed to be reached by setting forth how nutrification of soldiers was practised in these campaigns.
Keywords: Catering, Nutrification, Campaign (Organization), Turkish Army, Ottomans, Logistics